Met de bus van Hatyai naar Bangkok, nieuwjaarsparty in het hotel

Vanaf Hatyai een bus genomen naar Bangkok, een aardige rit over toen nog slechte wegen. Na aankomst op het busstation een taxi genomen e naar een hotel laten brengen.

Het was 31 december en na mijn kamer geinspecteerd te hebben en een frisse douche te hebben genomen ging ik in de lobby zitten en bestelde een biertje.

Ik was duidelijk in een hotel beland waar niet veel westerse toeristen kwamen en er werd al snel gevraagd waar ik de oudejaarsavond door zou brengen.

Ik vertelde dat dit mijn eerste dag in Bangkok was en dat ik nog geen idee had waar ik naar toe zou gaan.

Tot mijn verbazing werd ik uitgenodigd voor de nieuwsjaarsparty van de hotelstaf. Dat werd die avond gehouden bij het zwembad. Ik vroeg hoeveel kosten daaraan waren verbonden maar het was gratis.

Die avond melde ik me op de afgesproken tijd bij het zwembad waar ik werd ontvangen en een van de receptionistes werd voorgesteld als mijn gezelschapsdame.

Het leek wel alsof ik de belangrijkste gast was want ik werd voorgesteld aan de directie en  medewerkers van de Indonesische ambassade.

Ik was de enige hotelgast met een uitnodiging.

De receptie van het hotel met een aantal vriendelijke dames.

De geesteshuisjes voor het hotel

Het was die tijd lang niet zo druk als tegenwoordig.

Ik moest met de dames op de foto. De man met het blauwe shirt is van de Indonesische ambassade.

Ik was behoorlijk populair bij de dames, mijn eerste dag in Bangkok was om nooit te vergeten.

De dame in blauw zorgde dat ik niets te kort kwam.

Dit stel had de leiding.

En toen moest ik dansen

Een hapje eten met de receptioniste en twee mannen die een reisbureautje runden in het hotel. Zij hebben mij de stad verder leren kennen.

Excursie in de omgeving van Songkhla

De derde dag, een zondag, in Hatyai werd ik 's morgens vroeg opgehaald door de taxi chauffeur.

Hij wilde me de omgeving laten zien. Ik hoefde enkel de brandstof en de lunch te betalen.

Hij had wel twee dames meegenomen waarvan een zijn vriendin of vrouw.

Het was voor hen dus ook een dagje uit.

Ik wist niets en liet alles maar over me heen komen. Onderweg reed hij een dorpje binnen en daar kwamen ineens twee dames in traditionele kledij uit een huis.
Ik moest op de foto en dat vond ik niet erg.

Vlakbij het strand was een verzameling simpele restaurants waar de locale bevolking de vrije dag doorbracht

even afkoelen in de rivier

Er werd een hoeveelheid eten besteld. Het was niet helemaal mijn smaak maar het bier smaakte goed en mijn reisgenoten lieten het goed smaken. Dit alles was onvoorstelbaar goedkoop en een mooie ervaring.

Wel een ander soort strand leven dan ik was gewend.

Even poseren bij de waterval

De chauffeur was heel trots dat hij een blanke als "vriend" had

Bevoorrading aan huis.

Mijn eerste ervaring in een coffeeshop met zangeressen.

Op zoek naar een koel biertje en zonder enige kennis stapte ik een coffeeshop binnen.

Het was er niet druk en het was al helemaal geen plek waar buitenlanders kwamen.

Wel een behoorlijk aantal leuke dames die naar later bleek om de beurt zongen. Ze vroegen of ze bij me mochten zitten en ik kon natuurlijk geen nee zeggen.

Ik sprak geen Thai en de dames spraken slechts een paar woorden Engels.

Deze dame had blijkbaar een zwak voor me en maakte een afspraak om me de volgende dag de stad te laten zien.

Het was half december vandaar de kerstboom.

Aankomst Hatyai

Na aankomst op het vliegveld van Hatyai nam ik een taxi om me naar een hotel te brengen.

De taxi chauffeur sprak een klein beetje Engels en vroeg wat ik van plan was. Ik antwoorde dat ik niet veel wist waarop hij aanbood me de volgende dag op te halen om me het een en ander te laten zien. Hij zou dan vrij zijn.

Tot mijn verbazing stond hij de volgende dag netjes op tijd voor het hotel en ik stapte in zonder een idee te hebben waar ik zou belanden.

Hij nam me mee naar zijn huis waar hij me voorstelde aan familie en vrienden.

Er werd gelijk bier aangevoerd en de dame met het lange haar zorgde gelijk goed voor me.
Ze verbaasde me gelijk al door de bierflesjes met haar tanden te openen.
Ik had gelijk een goede begeleidster.

's Avonds werd ik meegenomen naar een coffeeshop waar mijn "gezelschapsdame" over een goede stem bleek te bezitten.
Het leek wel een professionele zangeres. Mischien was dat haar werk ook. Ze sprak echter bijna geen Engels dus communicatie was moeilijk.